12 april 3 am

Het was al een hele week discussie en we konden maar niet beslissen. Doen we nu de excursie naar de provincie Kanchanaburi aan de grens met Myanmar of niet.

Eerst moesten we een touroperator vinden die ons wou brengen. Een enkele rit was minstens 3 uur. Na veel over en weer gemail en discussies wou Thailand Tour Centers die vanuit Bangkok werkten ons toch voeren, privéchauffeur, privé gids en een comfortabele minibus van Toyota met voldoende comfortabele zetels. Deed wat denken aan de Chrysler voyager die we hadden :)

De arme chauffeur moest van Bangkok komen, 3.5 uur rijden naar hier. Ons om 3 uur 's nachts oppikken in het hotel en dan nog eens minstens 3 uur rijden naar de River Kwai. Dat was dus opstaan om 2u30.Het hotel gaf ons ontbijt mee, amai hoe verwend kon je zijn. Spek met eieren, croissants, cake, yoghurt en vers fruit ( meloen, ananas en watermeloen) allemaal stevig verpakt in mooie tupperware doosjes. Die arme chauffeur zag er nog minder uitgeslapen uit dan wij ( hij had al 3.5 uur gereden toen hij ons stipt op tijd aan het hotel oppikte) Het was zelfs nog geen 3 am. Van de receptionist moest hij ons pal voor de deur oppikken en dus achteruit rijden. Van ons hoefde dat niet maar ze stond erop. Toeristen zijn "heilig" in Thailand. Aan de front gate brengen de bewakers steeds de militaire groet als we passeren en nu ook ondanks het nachtelijke uur. De kids vinden het fantastisch alsof ze zelf koning of president zijn, soms groeten ze terug :)

In de auto slapen we allemaal nog een paar uur en merken weinig van het voorbijtrekkende landschap. Het heeft vannacht geregend aan de River Kwai en dat zal voor afkoeling zorgen :) In Hua Hin hielden we het droog.

Om 6 am stoppen we aan de brug over de River Kwai, er is nog niemand, in de namiddag bezoeken dagelijks honderden toeristen de brug waardoor foto's nemen moeilijk is. Nu zijn we alleen met de gids en de chauffeur. De gids hebben we aan de brug opgepikt, zijn huis staat in de jungle. Hij wandelt elke ochtend over de brug en de spoorweg. Wij mogen dat ook doen maar moeten beloven rechts te gaan staan als de trein komt. Het zijn er maar 3 per dag ! Huh ? Je mag op de sporen staan als de trein komt ? Ja hoor , rechts blijven, hier en daar staan wat bredere platen en als je je buik intrekt lukt het. Laconiek voegt hij eraan, toe de trein rijdt niet snel ! En als je liever wil springen in de rivier ? Neen dank u wel, ik zie er 2 beesten zwemmen, crocs ? neen zegt Jackie onze gids, gecko's uit de jungle. Aan de overkant van de brug waar vroeger de tenten stonden van de gevangenen en waar een Chinees monument de 100 duizenden doden herdenkt begint de jungle en de geluiden van de jungle kan je horen, vogels oneindig veel vogels, apen, krekels, olifanten, ....We zijn alleen op de brug, we wandelen erover heen en genieten van het landschap en om 6 u30 van de zonsopkomst. Prachtig en zo mooi! Ondanks het vroege uur zeuren de kids niet, gewapend met deet, of wat dacht je, is het allemaal leuk !

We nemen veel foto's voor het thuisfront, nu kan het ook want we zijn er helemaal alleen. Als een busje Japanse toeristen verschijnt nemen we afscheid van de brug en de jungle maar de jappen en dan vooral de vrouwen willen alweer met Yannick op de foto :)

Die staat alweer op een facebookpagina :)

We rijden verder en stoppen aan een 7 eleven, zowat het enige dat op dit onooglijke uur al open is. We moeten ontbijt kopen voor de monniken want we hebben een afspraak met hen in de tempel. De enige tempel waar ze vrouwen binnenlaten. We mogen met hen ontbijten, wel wat lager zitten , maar moeten zelf het eten meebrengen. De monniken leven van donaties en eten maar 1 keer per dag , een stevig ontbijt. De gids weet wat die mannen willen. Elke bezoeker heeft een ander boodschappenlijstje, wij moeten flesjes Yakoult kopen !

Aan de tempel is het eindeloos wachten. We krijgen uitleg over hoe we ons moeten gedragen, wat we mogen en niet mogen. Maar het duurt lang omdat de abt beslist heeft mee te eten. We hebben geluk vandaag, slechts 9 bezoekers ! Soms zijn het er 40 of 50, het is duidelijk laagseizoen. En bovendien heeft de regen voor verkoeling gezorgd en de zon raakt niet voorbij het wolkendek. Boedha is ons dus ook gunstig gezind want die hitte zou ondragelijk zijn.

We moeten met de schoenen uit achter een tafel staan, en elke monnik komt voorbij en in zijn mandje dienen we ons eten te leggen. Vrouwen mogen noch het mandje , noch de monnik aanraken. Mannen wel. NA het afgeven moeten we de handen vouwen en het hoofd buigen. Margot is zo nerveus bij de laatste monnik dat ze 1 zakje met vlees laat vallen. Wat de grond raakt is niet meer om op te eten, maar er is gelukkig meer dan voldoende. We wandelen achter de monniken het immense domein in. Veel dieren lopen er vrij rond, pony's , pauwen, everzwijnen, herten, ...

Aan de tempel is het schoenen uit. De vrijwilligers vooral die uit het Westen zijn van die groene jongens en meisjes met lange haren, hier een daar een piercing en dreadlocks. Slim gezien van die monniken, toeristen brengen het eten, , vrijwilligers werken gratis en verzorgen de dieren en die mannen die mediteren de ganse dag !

De trappen zijn stijl en liggen breed uit elkaar. We horen een gekruis uit de tempel kome,, huh wat is dat, als we boven komen zien we het , tijger pups en naast hen flesjes warme melk. Terwijl de monniken lekker ontbijten, moeten wij aan het werk. Elke tijger pup moet 2 flesjes melk krijgen. Margot en Yannick krijgen een exemplaar in de schoot geworpen. Fles in het midden van de mond, anders bijten ze de tut stuk en geen lucht in het dopje ! Ook Kurt en ikzelf ontsnappen niet aan het karwei. Werk aan de winkel want die mannen kunnen krijsen !